2015…het is er dan toch van gekomen. Een bewogen jaar voor de Nederlandse motor scene. Protestritten, respectritten, herinnerings- en laatste ritten. Intense opjagerij door de wouten, pesterij van bikers door de raamstaarders van het Ministerie van propaganda, geleid door Ivo Opstelten persoonlijk. We zagen de groei van No Surrender, we zagen ze zelfs op TV en in de bladen. Soms zelfs positief! Media omslag? Of gewoon goeie PR?

We zagen het ontstaan van vele groepen die ineens een MC patch scoorden en op hun rug naaiden. Alsof het een gewoon spaarzegeltje was voor motorrijders. Waar clubleden voor werkten, de weg via wannabee, hangaround en prospect tot full member doorliepen, grepen overal in het land mensen op een motor naar een MC patch en werden ineens “bad asses”. Ineens gingen mensen een 1% patch of ring gingen dragen, zonder de betekenis ervan te kennen. Zonder het gewicht te voelen wat vasthangt…