
In Duitsland moet je tegenwoordig hele rijen ingeslagen stempels op je uitlaatsysteem hebben. Bovendien moet dat uitlaatsysteem ‘eingetragen’ zijn in je ‘Brief’. Indien je uitlaatsysteem niet legaal is krijg je direct een boete en confisqueert de Polizei je motor tot dat daar weer een ‘Original Auspuffanlage’ onder hangt. JAWOHL
Daar wordt niet mee gesjoemeld terwijl de Polizei in tegenstelling tot een aantal politiemensen hier in Nederland, wèl weet hoe je een uitlaatgeluid meting correct moet uitvoeren. De Duits Gründliche totaalaanpak heeft overigens vaak als bijverschijnsel dat de agenten je wel de tip kunnen geven dat er toevallig een motorzaak in de buurt zit die… De handel in gebruikte originele uitlaatsystemen floreert in de grensstreek.
Een bekeuring en een ander uitlaatsysteem verder wenst de Polizei je dan alsnog een prettig weekend. Je oude systeem blijft in Duitsland en wordt vernietigd.
Dertig kilometer verder ben je dan aan de beurt omdat de man met de radar gun vanuit zijn heup op je schoot. Zo’n schampschot kost ook weer geld, maar gelukkig zijn de tarieven voor overzichtelijke snelheidsovertredingen in Duitsland mensvriendelijk. Op onze klassiekers zijn we eerder vertederd dan boos: “Kijk! We kunnen nog te snel zijn!”
We leggen aan op een terras, doen een paar porties cholesterol en we vragen ons mild verbaasd af waarvan Curry Würste gemaakt zouden kunnen zijn. Er komen een paar onwaarschijnlijke en weerzinwekkende suggesties.
Gelukkig is de Duitse Horeca veel goedkoper dan de Nederlandse. Dat geeft een rustpunt en relativering. Na een halve liter bier tegen de vettigheid ben je dan een paar bochten verder trouwens aan de beurt voor een blaastest. Er is best veel politie op de been in Duitsland. Het zal door de overlast van moderne motoren in de weekenden komen. Wij zijn ook al en paar keer serieus ingehaald.
Na een korte klim en een mooie bocht worden we vriendelijk maar resoluut toegezwaaid door Polizwei. De ene rustig op de achtergrond. De ander op prooi belust. De oudere Polizist komt kalm glimlachend naderbij. Zijn veel jongere collega is een fanatiek kijkende jonge dame die blijkbaar recentelijk haar hoofddoekje heeft ingeruild tegen zo’n kekke Duitse politiepet.
De stoom komt haar zowat uit de oren. Ze dampt van plichtsbesef. Ze verdenkt onze motoren van verregaande illegaliteit. Eist op hoge toon onze papieren. Snauwt tegen haar collega om de dBmeter. Het geluid blijkt mee te vallen. Dat is omdat wij zelf gas mogen geven en een beetje met de voorontsteking spelen. Bovendien klinken ouwe zijkleppers braaf.
De politiedame wordt nu toch wat onzeker omdat ze onze motoren niet in haar documentatie kan vinden. De jaren tussen 1940-1955 zijn blijkbaar niet correct bijgewerkt. Intussen is het tweetal al zo lang met ons drieën bezig dat er een leidinggevende pet aankomt. Hij luistert kort en wijst naar de twee Harleys en de fletsgroene zijspancombinatie. “Das sind zwei Amerikaner und eine Russe. Und mein Grossvater hat gesagt dagegen nie wieder zu kämpfen.” Een vingertip tegen de klep van zijn pet. “Ich wünsch’ ihnen ein schönen Tag. Und sei vorsichtig!“
Aardige lui die Duitsers. Verstandige grootvader en kleinzoon ook trouwens.