Dat was ’t dan

De laatste dag in Rome is aangebroken.
In alle vroegte uit bed, snel aan de eieren en naar hetVaticaanmuseum.
Daar om 8.30 uur aangekomen stond er een rij te wachten die een beetje korter was als gisteren dus, wachten geblazen. Hans en Stan gaan niet met ons mee. Zij gaan zo nog wat rond kijken. Tegen 9 uur beweegt de rij een beetje maar dat gaat zo langzaam en we staan zo vaak stil dat we nauwelijks opschuiven. Toen ik ging kijken hoe dat kwam zag ik dat mensen die via het internet een kaartje besteld hebben en daarvan een print hebben mee gebracht direct door mogen lopen. Zij hebben wel €4 extra betaald. Wij kunnen niet via internet bestellen omdat wenkte kunnen printen. Ook lopen de groepen met een gids direct door. Als het er dan eventjes een beetje rustiger is dan mogen er een paar mensen uit onze rij bij. Dat kan dus nog uren duren! ……….Italianen met hun belachelijk systeem. We besluiten het museum over te slaan en lopen mopperend om
het Vaticaan heen waar we nog eventjes een terrasje pakken en met Hans afspreken dat zij net als wij hat beste direct naar de Harley village in Ostia kunnen gaan want anders verliezen we te veel zuivere zuip tijd.

In Ostia aangekomen duiken we direct de Mac binnen en scoren een hamburger. Hans en Stan zijn er al en hebben ook al wat gegeten. We lopen nog eventjes langs de stands met koopwaar waar we uiteindelijk elkaar uit het oog verliezen. Geen probleem want we hebben bij het podium aan het strand afgesproken. Ik Kandahar redelijk snel beslag leggen op een Jack Daniels zit zak waar het in de schaduw goed toeven was. Na een poosje kwan Joan die even later ook een zitzak bemachtigde. Onder het genot van een
pilsje konden we perfect zien wat er allemaal voorbij kwan en hadden ook nog zicht op een gedeelte van het podium. Joan is nog gaan pootjebaden en ik ben nog gaan zwemmen. Het was per slot van rekening snik heet, er was een strand en ik had mijn zwembroek aan. Dar duurde niet lang want de security  crew kwam me vertellen dat er in de haven niet gezwommen mog worden. Dus maar braaf uit het water gegaan en op laten drogen. Terug de zitzak in en verder kijken wat er voorbij komt. Ondertussen had Mat gebeld maar daar hoorde ik niets van omdat mijn telefoon in de tas van Joan zat. Dus eventjes terug gebeld en de rest op gaan zoeken op het terrasje waar zij bier zaten te drinken. We wilden niet uit de toon vallen dus daar maar med gedaan. Wat gegeten, gekeken, geroepen en gedronken en toen was het tijd om naar huis te gaan. Bij de bushalte wachten maar al snel werdt er duidelijk dat er iets aan de hand was. Naar een halte verder gelopen en daar met de bus mee naar het metro station. In het apartement
aangekomen lekker douchen, dit verhaal schrijven en dan slapen.

Morgen stappen we weeg op dus slapen maar.

Wordt vervolgt! groeten, AdPostel (van Dinter) Mobiel

Deze slideshow vereist JavaScript.